เริ่มเมื่อปี 2561 ได้รู้จักคุณปรีดา ด้วยสาเหตุเพราะพี่จินตนาถูกโกงสิทธิคนพิการจากสมาคมคนพิการแห่งหนึ่งในจังหวัดสมุทรสาคร ถูกหลอกให้ไปฝึกทำขนมเบเกอรี่ แต่ก็ไม่ได้อะไรเลย เพราะไม่มีครูสอน และไม่ทำอะไรที่จริงจัง ไม่ได้เครื่องมืออะไรมาทำเบเกอรี่ เหมือนเอาสิทธิคนพิการไปยื่นโครงการแล้วเอาเงินไปใช้ พอดีมีคนพาให้ไปรู้จักคุณปรีดา ถึงได้รู้ว่า เงินแสนกว่าบาท พี่จินถูกโกง ได้แค่ 3,000 บาท แล้วพี่จินเลยร้องเรียนกับเครือข่ายพิทักษ์สิทธิคนพิการ ของคุณปรีดาทำให้ได้รู้เรื่องสิทธิคนพิการว่ามีอะไรควรได้บ้าง ซึ่งคุณปรีดา ได้ให้ความรู้เรื่องกฎหมายของคนพิการและการยื่นโครงการ ต้องมีอะไรบ้างกับสถานประกอบการที่ให้สิทธิกับเราเราเผชิญปัญหาต่างๆเดินทางไปร้องเรียนแต่ละกระทรวง ปปง ปปช . สำนักนายกรัฐมนตรี
สู้กันมาจนถึงปี 2563 คุณปรีดา คุณเจี๊ยบ ช่วยเดินเรื่องสิทธิมาตรา 35 (7) ความช่วยเหลืออื่นใด ในการส่งเสริมอาชีพอิสระ ทำให้พี่จินมีอาชีพและรายได้เพิ่มขึ้น และทางมูลนิธิก็มีการพัฒนาทำโครงการ WO เพื่อช่วยเหลือเพิ่มขึ้นโดยให้คนพิการที่ได้สิทธิ สมทบลงทุนครอบครัวละ 500 บาทต่อเดือน ใครไม่มีทุน ก็ณนำเงินที่สมทบรวมกันไป ลงทุนเลี้ยงปลา เลี้ยงหอย ยืมไปทำอาชีพเล็กๆก่อนแล้วก็ผ่อนจ่ายรายเดือนหลังจากมีรายได้แล้ว
ส่วนพี่จินไม่ได้ยืมให้เพื่อนคนอื่นยืมไป และพี่จินส่งเป็น 2 ยอดเพราะต้องการสะสมเงินไปด้วยในตัว พี่จินส่งเป็นชื่อของแม่ที่พิการ และตัวพี่จินซึ่งเป็นผู้ดูแล ซึ่งพี่จิน ทำโครงการอย่างต่อเนื่อง และได้การสนับสนุนต่อยอดโครงการครั้งที่ 2 ทำให้รายได้มีความมั่นคงมากขึ้น เพราะพี่จินทำจริงและของใช้และอุปกรณ์ ที่ทางโครงการให้มานั้นก็ยังอยู่ครบและยังคงใช้งานได้ตลอด เพราะเลือกแต่ของดีๆ พี่ได้เงินเป็นแสน มันเยอะ พี่ซื้อแต่เครื่องมืออุปกรณ์ดีๆ อีกอย่างเรามีอาชีพมั่นคงแล้ว ทำใงห้พี่จินมีเวลาดูแลแม่ และมีเงินซื้อของแพงให้แม่ได้กิน ก่อนที่จะไม่มีวันได้ตอบแทนแม่
และแล้วหน้าที่ของพี่จริงที่ดูแลแม่ก็จบลง แม่พี่จินจากไปอย่างสงบเมื่อ 2 เมษายน 2566 แต่สำหรับพี่จิน แม่ของพี่จินยังอยู่กับพี่ตลอดเวลา เพราะเครื่องมือทำมาหากินที่พี่จินขายกินอยู่ทุกวันนี้ เป็นสิ่งของของแม่ ซึ่งเป็นสิทธิของคนพิการ พี่จินทำงานขายของก็เหมือนได้อยู่กับแม่ตลอดเวลา เพราะฉะนั้นพี่จินขอให้ทุกคนที่ได้สิทธิคนพิการจงซื่อสัตย์ต่อสิทธิของตนเอง ถ้าเรารักษามันไว้อย่างมีคุณค่า มันก็มีคุณค่า แต่ถ้าเรามองมันไม่มีคุณค่า มันก็ไม่มีค่า ชีวิตคุณก็ไม่มีค่าเช่นกัน ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเรา
ต่อมาหลังจากแม่เสียชีวิต สามีพี่จินก็ต้องถูกตัดปลายเท้าเพราะเป็นแผลเบาหวาน พี่จินก็ได้เป็นผู้ดูแลคนพิการอีก สามีพี่จินก็ได้สิทธิคนพิการอีกปี เราเลือกโครงการร้านค้าปลีก สามีที่พิการดูแลตัวเองได้ เขาสามารถขายของเองได้ ทอนเงินเอง พี่จินก็แค่ไปซื้อของเข้าร้านให้เท่านั้น ก็ทำให้คนพิการคลายเครียดและไม่คิดว่าตัวเองเป็นภาระของลูก ส่วนพี่จินก็ไปขายกาแฟโบราณเหมือนเดิม พอกลับมาบางวันมีลูกค้า รอตัดผมก็มีรายได้เสริม
ส่วนเงินสมทบ WO ที่เคยส่งมาตลอดนั้น ใครจะรู้ว่าคุณปรีดา คิดเปิดบริษัท WC โดยให้ครอบครัวคนพิการเป็นผู้ถือหุ้น เป็นหุ้นส่วน โดยใช้เงินจากโครงการ WO มาเป็นทุน พี่จินดีใจมาก เมื่อก่อนตอนที่พี่จินรู้จักคุณปรีดาและคุณเจี๊ยบเราเป็นกลุ่มคนพิการที่ถูกกระทำนานาประการ จากคนเลวเลวและทุจริต พวกเราต่อสู้ร่วมกันมา กว่าจะมาเป็นมูลนิธิปัญพัฒน์เพื่อคนพิการ ทุกวันนี้ มันไม่ใช่งานง่ายๆอย่างที่ทุกคนได้สิทธิอาชีพนะคะ ถึงอย่างไรก็ตาม คุณปรีดาซึ่งเป็นคนพิการรุนแรงคนนี้ ก็ทำให้พวกเรา พี่จินขอบอกทุกคนเลยว่า คุณปรีดาโคตรเก่งและเขามีความสามารถมาก ไม่คิดถึงแค่ตัวเอง แต่สามารถวางอนาคตให้พวกเรามาถึงวันนี้ได้ ใครจะคิดบ้างว่าคนที่พิการกลุ่มเล็กๆที่เคยต้านทุจริตจะสามารถเป็นมูลนิธิปัญพัฒน์เพื่อคนพิการ และยังสามารถเปิดบริษัท WC ได้อีกและยังมีอีกหลากหลายที่คุณปรีดาคิดและวางแผนไว้ให้กับเราที่เป็นครอบครัวคนพิการ
ส่วนตัวพี่จินแล้วมีความเชื่อมั่นคุณปรีดาและคุณเจี๊ยบมาตลอด เพราะสองคนนี้เป็นผู้ให้ไม่รู้จบ จนบางคนที่ได้ไปแล้วไม่มีความเกรงใจก็มี ก็แล้วแต่นะ ยังไงก็คิดสักนิดว่าคุณปรีดาพิการรุนแรง คนมือดีตีนดี มีอะไรที่พร้อมยังไม่คิดจะช่วยเราเลย ใครคิดอะไร พี่จินไม่อาจรู้ได้ แต่ส่วนพี่จิน มีความเชื่อมั่นความคิดคุณปรีดา และบริษัท WC เพราะบริษัทใหม่นี้ จะทำให้คนที่มองคนพิการไม่มีค่า ต้องตกตะลึงว่า มันทำได้ยังไงวะ จริงไหมคุณปรีดา ผู้นำที่สุดยอด
